Hallo Wereld

Vandaag wil ik het met jullie hebben over de zogenaamde "kansloze keuzes" in het leven. Je weet wel, die momenten waarop je denkt: "Wat ben ik in hemelsnaam aan het doen?" Laten we eerlijk zijn, we maken ze allemaal. Of het nu gaat om die ene bizarre outfit die je besloot te dragen naar een feestje of het kiezen van die mega-grote pizza terwijl je net een dieet bent begonnen. Ja, dat is wat ik noem een kansloze keuze! Neem bijvoorbeeld het moment dat je besloot om je haar een totaal nieuwe kleur te geven. Je dacht: "Waarom niet? Ik ga voor felgroen!" En terwijl je het resultaat in de spiegel bekijkt, vraag je je af of je nu een wandelende plant bent of gewoon een slecht geïnspireerde cartoonfiguur. Maar hey, als het leven je citroenen geeft, maak dan limonade, of in dit geval, maak een selfie en deel het met de wereld! En wat dacht je van de keer dat je besloot om met je vrienden te gaan kamperen? Je hebt waarschijnlijk gedacht dat het een geweldig idee wa...

Vandaag is het maandag en de weersverwachting voorspelt een aangename 20 graden. Perfect weer om met mijn trouwe maatje Balou de buitenlucht in te gaan! En ja, Balou is er! Dat maakt alles een stuk leuker. Maar zoals het leven soms gaat, heb ik ook een klein beetje te kampen met een gevoelige plek: mijn neiging tot ergernis. Misschien herkent u het wel. Het voelt soms als een zwakte in mijn opgebouwde schild. Maar laten we het niet te zwaar maken; dat is ook niet zo belangrijk. Wat is er aan de hand? Nou, al dik anderhalf jaar heb ik elke week dialyse in het ziekenhuis. Het is een constante in mijn leven. Dinsdag, donderdag en zaterdag ben ik niet beschikbaar. Na een sessie dialyse ben ik altijd blij om weer thuis te zijn. Mijn dag is een simpel ritueel: ik kom thuis, laat Balou buiten, geef hem zijn nieuwe bakje brokken en schoon water. Ondertussen verwarm ik wat, probeer ik mijn maag te vullen met een koffie of blikje drank, en dan… plof! Ik ben uitgeput en voordat ik het weet, lig i...

Waar is het joehoe mannetje dan? Een maat van me meldt zich altijd op de app met de valse uithaal 'joehoe'. Na duizend keer deze kreet gebruikt te hebben, is het misschien niet meer zo origineel, maar toch verschijnt er altijd een glimlach op mijn gezicht. Het is net als het horen van een oude, maar geliefde deuntje dat je niet kunt weerstaan om mee te neurieën. Dus, over niet al te lange tijd zal ik me waarschijnlijk weer overgeven aan multimedia-spielerei, een gewenst circus van plagerige flauwekul waar ik me met veel plezier in laat meeslepen. We laten onze dagbesteding op elkaar los. Hij vertelt verhalend over de seniorenbingo, waar elke overwinning juister klinkt dan de laatste hit van de radio. En ik breng verslag uit over mijn epische touwtjespringavonturen op de speelplaats. Overigens zijn dat voor beiden onschuldige bezigheden, dus wees gerust, hier komen geen waanzinnige complottheorieën aan te pas! Het enige complot dat in mijn leven speelt, is de strijd om de laatst...

Welkom op deze zonovergoten zondag! Of nou ja, zonovergoten... Laten we zeggen dat de weergoden ons vandaag hebben getrakteerd op een soort van "zwarte humor" in de vorm van een grijze lucht en druilerige regen. Het lijkt wel alsof ze een persoonlijke vendetta tegen mijn humeur hebben! Misschien is het wel zure regen waar ik mee te maken heb, want mijn humeur is ervan "verzuurd".  Maar goed, zoals altijd leid ik mijn klaagzang naar nieuwe inzichten, of in dit geval, vooral ergernis. Laten we het hebben over de instelling "Kracht in zorg". Klinkt als iets dat je op een hippe poster in een café zou zien hangen, maar de werkelijkheid is dat het meer lijkt op een aflevering van een Nederlandse horrorserie. Temperamentvolle jongeren tussen de 18 en 27 worden opgevangen in hun kwetsbaarheid, maar ik krijg de indruk dat de hulpverleners zelf ook wat kwetsbaar zijn. Kwetsbaar in hun competentie, dat wil zeggen! Het lijkt wel alsof ze met een groepje "niet-gek...

Vandaag gaan we het hebben over een klein, kleurrijk schepsel dat niet alleen onze tuinen opfleurt, maar ook ons leven kan inspireren: de kolibrie! Je weet wel, dat schattige, flonkerende vogeltje dat als een miniatuurhelikopter van bloem naar bloem zoemt. Laten we eerlijk zijn, als iemand de titel van 'Spiritueel Wezen van het Jaar' zou moeten krijgen, dan is het de kolibrie wel! Dat is een mooie vergelijking! Een kolibrie staat vaak symbool voor vreugde, liefde en het omarmen van het moment. Ik bedoel, kijk eens naar ze! Ze fladderen rond alsof ze elke seconde van hun leven vieren. Het is alsof ze elke ochtend opstaan met een kopje koffie in hun hand (of, laten we eerlijk zijn, een nectar-drankje) en zich afvragen: "Waar zal ik vandaag heen fladderen? Wat voor avontuur staat me te wachten?" Hun vermogen om snel te bewegen en zich aan te passen aan verschillende bloemen weerspiegelt een unieke spirituele energie. Denk er eens over na: als wij mensen ons zo snel konde...

Welkom bij mijn blog, waar we de magie van de gewone mens vieren! Laten we eens nadenken over die bijzondere mensen die ons dagelijks leven opvrolijken. Je weet wel, diegenen die binnenkomen als een zonnestraal op een regenachtige dag, of misschien meer als een onverwachte cupcake na een saaie vergadering.  Zeker! Het is waar dat sommige mensen een unieke en diepgaande impact hebben op de wereld om hen heen, simpelweg door hun aanwezigheid. Het lijkt wel alsof ze een geheime voorraad vriendelijkheid en positiviteit met zich meedragen, als een superheld maar dan zonder de strakke broek en cape (hoewel, wie weet, misschien dragen ze die ook stiekem onder hun gewone kleren).  Deze bijzondere individuen stralen vaak een aura van warmte uit die zelfs de meest chagrijnige buurman kan doen glimlachen. Hun vermogen om een verbinding te maken met mensen om hen heen is als het vinden van de perfecte avocado op de markt: zeldzaam, maar oh zo waardevol! Ze creëren een gevoel van gemeensch...