Hallo Wereld - Ergernis
Vandaag is het maandag en de weersverwachting voorspelt een aangename 20 graden. Perfect weer om met mijn trouwe maatje Balou de buitenlucht in te gaan! En ja, Balou is er! Dat maakt alles een stuk leuker. Maar zoals het leven soms gaat, heb ik ook een klein beetje te kampen met een gevoelige plek: mijn neiging tot ergernis.
Misschien herkent u het wel. Het voelt soms als een zwakte in mijn opgebouwde schild. Maar laten we het niet te zwaar maken; dat is ook niet zo belangrijk. Wat is er aan de hand? Nou, al dik anderhalf jaar heb ik elke week dialyse in het ziekenhuis. Het is een constante in mijn leven. Dinsdag, donderdag en zaterdag ben ik niet beschikbaar. Na een sessie dialyse ben ik altijd blij om weer thuis te zijn. Mijn dag is een simpel ritueel: ik kom thuis, laat Balou buiten, geef hem zijn nieuwe bakje brokken en schoon water. Ondertussen verwarm ik wat, probeer ik mijn maag te vullen met een koffie of blikje drank, en dan… plof! Ik ben uitgeput en voordat ik het weet, lig ik weer te dromen.
En nu de ergernis. De herhaling van dit dagelijkse ritueel begint langzaam saai te worden. Wat ik echt niet snap, is dat er nog steeds veel mensen in mijn omgeving zijn die geen rekening houden met mijn beperkte beschikbaarheid op die dagen. Ze weten dat er iets aan de hand is, maar hoe en wat dringt niet goed door. Misschien zijn ze zo met zichzelf bezig dat ze het vergeten? En ik? Ik heb geen zin om het steeds weer uit te leggen wanneer ik wel levendig en fruitig ben.
Maar laten we eerlijk zijn, er zijn gelukkig ook genoeg mensen die het wel begrijpen en me de ruimte geven die ik nodig heb. Die zijn goud waard! Ze weten dat ze me altijd kunnen benaderen, zelfs als ik op de snijtafel lig. Dat is een andere mate van belangrijkheid!
Vandaag, op deze frisse maandag, komt mijn huishoudhulp Noa me helpen met de interne huishouding. Ze gaat wat dingen voor me halen waarvan ik het gevoel heb dat ze absoluut noodzakelijk zijn: water, grond, maagvullende etenswaren, doosjes… noem maar op! En omdat ze in de buurt van de Bon'App komt, haalt ze ook een paar vers bereide broodjes. Want laten we eerlijk zijn, zonder een goede voorraad en een knapperig broodje kan niemand overleven, toch?
Dus, terwijl ik mijn ergernissen even aan de kant schuif en me focus op de positieve dingen in het leven, weet ik dat ze weer zullen verdwijnen, zoals altijd. En hey, ik heb mijn punt gemaakt, toch? Met een beetje humor en een flinke dosis geduld kunnen we deze maandag met een glimlach tegemoet treden. Want wat is het leven zonder een beetje gekheid en gezelligheid?
Laten we proosten op de kleine dingen in het leven, op Balou, en op de wonderlijke mensen om ons heen! 🐶✨