Hallo Wereld - Kracht in zorg
Welkom op deze zonovergoten zondag! Of nou ja, zonovergoten... Laten we zeggen dat de weergoden ons vandaag hebben getrakteerd op een soort van "zwarte humor" in de vorm van een grijze lucht en druilerige regen. Het lijkt wel alsof ze een persoonlijke vendetta tegen mijn humeur hebben! Misschien is het wel zure regen waar ik mee te maken heb, want mijn humeur is ervan "verzuurd".
Maar goed, zoals altijd leid ik mijn klaagzang naar nieuwe inzichten, of in dit geval, vooral ergernis. Laten we het hebben over de instelling "Kracht in zorg". Klinkt als iets dat je op een hippe poster in een café zou zien hangen, maar de werkelijkheid is dat het meer lijkt op een aflevering van een Nederlandse horrorserie. Temperamentvolle jongeren tussen de 18 en 27 worden opgevangen in hun kwetsbaarheid, maar ik krijg de indruk dat de hulpverleners zelf ook wat kwetsbaar zijn. Kwetsbaar in hun competentie, dat wil zeggen!
Het lijkt wel alsof ze met een groepje "niet-gekwalificeerde mensachtigen" een soort sociaal experiment aan het uitvoeren zijn. De verhalen die ik hoor, zouden perfect passen in een script voor de volgende aflevering van "American Horror Story: Dutch Edition". En ik moet zeggen, Nederland voelt voor mij als een oude schuit die zinkend is, met een normbesef dat net zo verdronken is als de rest van de boot.
Natuurlijk zijn er nog idealisten met een groot hart, maar het verbaast me niet dat hun inzet vaak leidt tot een burn-out. Hoe kan het ook anders als je werkt in een systeem dat niet genoeg financiën heeft om de zorg echt goed te kunnen leveren? De oplossing lijkt te zijn dat we een hele generatie jongeren de dupe laten worden van dit gebrek aan middelen.
En ja, ik heb geen wetenschappelijk bewijs om dit te onderbouwen, maar ik heb wel een "gekwalificeerd gevoel". En dat gevoel zegt me dat we in een tijd leven waarin we beter kunnen doen. Laten we de handen ineenslaan en zorgen dat we weer een beetje meer "kracht in zorg" krijgen, zonder dat het lijkt op een aflevering van een griezelige serie.
Dus laten we met z'n allen de schouders eronder zetten en wie weet, misschien komt die zon weer tevoorschijn. Tot de volgende keer en vergeet niet: ook al regent het, je kunt altijd een lach op je gezicht toveren!