Alaaf Limburg - Voorbij

Aswoensdag is voorbij, en voor mij betekent dat altijd het einde van de carnaval. Maar dit jaar, oh jongens, ik heb nog geen askruisje gekregen! Misschien dat de pastoraal werkster vandaag tijdens de dialyse langskomt om de heilige communie uit te delen. Fingers crossed! 

Wat een week was het, ondanks al die praktische beperkingen. Gekleed als een grijze muis (ja, je leest het goed), heb ik deze carnaval toch aardig wat plekken kunnen bezoeken. Zelfs het dialysecentrum! Wie had gedacht dat Carnaval zo'n inclusieve feestelijkheid zou zijn? De grijze muis is de nieuwe carnavalsheld, geloof me!

En nu is het vasten weer aan de orde. Totdat de Pasen zich aankondigt, natuurlijk. Ik kan niet wachten om me in een paashaas-pak te hijsen, compleet met een mandje vol eieren. Verkleed als een paasei gaat wat lastiger, want ik ben meer een zacht ei dan een hard ei. Maar hé, wie zegt dat een paasei niet een beetje fluffy mag zijn?

De afgelopen dagen heb ik gegeten als een hongerig paard. Elke krachtinspanning ging gepaard met een knipoog en een warme maaltijd. Je zou denken dat ik een marathon loop, maar eigenlijk is het gewoon een marathon van gezelligheid en eten. En geloof het of niet: al die activiteiten brengen een steeds grotere levenslust met zich mee. Na dialyse eet ik mijn boterhammetjes en daarna een warme maaltijd. Het klinkt bijna alsof ik een Michelinster verdien voor mijn eetschema!

Activiteiten buitenshuis worden ook begeleid door een warme toevoeging. En met het steeds beter wordende weer voelen mijn spieren zich als nieuw. De zon straalt nu en dan al rijkelijk op mijn poezelige velletje. Balou, mijn trouwe viervoeter, geniet ook steeds meer van het buitenleven. We plannen zelfs dat Damian zaterdag de tuin op orde brengt, zodat we daar weer maximaal van kunnen genieten. 

En door al die extra energie (of beter gezegd, door bij te eten), kan ik me weer volop wijden aan mijn planning en uitvoering van werkzaamheden. Dus, Hallo Wereld! Het leven is weer een stukje vrolijker en dat is iets om te vieren. Alaaf Limburg, en tot volgend jaar!