Hallo Wereld - Wakker en moe
Toch weer even… En dank voor al die warme reacties! Veel meer dan ik verwachtte. Het is fijn te weten dat er mensen zijn die aan je denken, zelfs als je jezelf in een blauwe operatiejapon wikkelt. Ik zal u niet vertellen hoe weinig daaronder... Laten we zeggen dat het een modetrend is die je niet snel zult zien op de catwalk.
En zoef, daar ging ik met bed en al naar het operatiekwartier. Als ik een wit mutsje op had gehad, was mijn kostje gekocht als tijdelijke paus! Zwaaien naar iedereen lukt inmiddels tot voldoening van ieder die ik tegenkwam. Het lijkt wel een soort van celebrity-status, al was het maar voor even.
In de operatiebunker moest ik even wachten. Het was een beetje zoals in een restaurant waar je je bestelt, maar je blijft maar wachten op je eten. Dan nog wat afspraken maken met dokter van Loo, de vaatchirurg. Na herinspectie werd het snijspektakel beperkt tot het teentopje van Teen 2 (ja, dat is zijn naam!) en het doorspuiten van de leidingen. Dat klinkt als een echte Hollywood-film, nietwaar? “Teen 2 en de Magische Leidingen!”
De anesthesist hield me nog even bezig met verhalen over een restaurant in Bilzen, "het magazijn". Ondertussen mocht ik wat in en uitademen... en toen werd ik weer wakker. Het is altijd een verrassing waar je terechtkomt na zo’n avontuur.
Enfin, nu terug op de kamer ben ik nog groggy. Maar eten? Wauw! Alsof ik meer dan 17,5 uur niet meer had gegeten en gedronken… Oh ja, dat was ook zo! De koffie? Slurp leeg! De broodjes? Slok op! De boterhammen? Belegd en op! Het water? Slurp op! En dan had ik ook nog een zorgvuldig bewaarde zero energy drank meegenomen… zip zip en op!
En nu ben ik - weer - moe. Wereld, tot morgen. Want wie weet wat voor nieuwe avonturen er op me wachten! Laten we zeggen dat zelfs de kleinste dingen, zoals een hapje eten en een slokje drinken, een reden tot feesten zijn. Blijf lachen en tot de volgende keer!
Wereld, tot morgen!