Hallo Wereld - Memory Lane
Als je in de nazomer van je realiteit bent aangekomen, pluk je de ansichten uit Memory Lane. Je weet wel, die mooie ansichtkaarten die je nooit hebt verstuurd omdat je dacht dat je nog wel even tijd had. Maar nu, nu vullen die beelden zichzelf met stukjes geluk en dankbaarheid. Want wie had gedacht dat het leven zo’n bijzonder pad zou kiezen? Gebruikelijk is nooit mijn middle name geweest, en dat is maar goed ook!
Mijn jeugd heb ik doorgebracht in het - voor mij - mooiste dorp, Kanne, ter wereld. Ja, dat zeg ik met een grote glimlach en een knipoog, want zelfs als het dorpje soms meer glazen bier dan mensen telde, blijft het de geëigende haven waar ik - hoe gehavend ik ook ben - altijd kan terugkeren. Het is de plek waar ik kan terugkijken op alles wat me dierbaar is gebleven, inclusief die keer dat ik dacht dat ik kon fietsen zonder handen... en dat eindigde met een schram en een heleboel gelach.
De tijd als jonge twintiger bracht mij studie en leger, wat betekent dat ik nu niet alleen kan zeggen dat ik een diploma heb, maar ook dat ik kan marcheren als een pro! Talloze verhalen sissen en sidderen om verteld te worden. Neem nu die keer dat ik besloot om in plaats van een gewpne peperoni, een ‘extra spicy’ te bestellen. Laten we zeggen dat dat een avontuur was dat ik nooit meer zal vergeten... of nog een keer zal herhalen!
En dan, als een soort zigeuner - mijn roots achterna - trok ik Europa door. Het vierde kruisje op mijn lijstje kwam er zo aan. Een krachtige tijd, vol met spirituele tradities en transformatie, waarbij ik meer deugdelijke deugnietenstreken heb uitgehaald dan ik kan tellen. Denk aan middernachtelijke wiccafeestjes en het proberen te begrijpen van abstracte kunst. (Spoiler alert: ik begrijp het nog steeds niet!)
En dan word je 50. Oh, wat een getal! De tijd begint steeds sneller te vliegen. Het is een tijd van huiselijkheid, maar ook van constante aftakeling en herstel in deze revue. Ja, de meest weerbarstige 'Histoires d'Amour' trekken hun vernietigde wissel in amputatie van het hart. Maar hé, wie heeft er niet een paar schrammen op het hart? Dat zijn gewoon de littekens van een leven vol avontuur!
En nu beginnen we aan de nazomer. Een nieuwe periode met ontegenzeggelijk moeilijke maar ook prachtige momenten. Zoals de kleuren van de herfst die ons eraan herinneren dat verandering mooi kan zijn. Dus laten we met een lach en een traan vooruitkijken, want wie weet welke avonturen er nog in het verschiet liggen.
Dus, Hallo Wereld! Ik ben er klaar voor, met een dosis humor en een hart vol herinneringen. Want als het leven je ansichtkaarten biedt, zorg er dan voor dat je ze met liefde en een flinke scheut humor verzamelt!