Hallo Wereld - Amputatie

Brrr. De kou zindert en vliegt door mijn kleding heen. De temperatuur ligt onder het nulpunt en het lijkt wel alsof de winter een extra laagje ijs aan mijn humeur heeft toegevoegd. Het kan vriezen en dooien, maar deze frisheid is me een beetje te koel. Ik heb het gevoel dat zelfs mijn schaduw het koud heeft en zich ergens verstopt!

Vandaag was het ziekenhuisbezoek erg confronterend. Het verdict was onvergetelijk en onverbiddelijk. Volgende week mag ik in het etablissement logeren en... Tja, dan word ik wat kleiner. Ja, je leest het goed! Blijkbaar willen er wat teentjes niet langer deel uitmaken van mijn leven. Ze hebben besloten om de stekker eruit te trekken – en dat zonder advocaat! Wat een luxe, hè? 

Dus, het wordt weer wat moeilijker om mij staande te houden in deze wereld. En ik kan je vertellen, zonder die teentjes zal ik waarschijnlijk nog meer balansproblemen hebben dan een flamingo op een skateboard. Erwtensoep met varkenspootjes zal voorlopig wel niet op het menu staan. Misschien moet ik maar eens kijken naar een dieet dat meer in de lijn ligt van "Wat kan ik nog wel eten zonder dat het er vreemd uitziet?"

Geestelijk is het echt wel heftig, maar als je geen keuze hebt... Dus als je me ooit triest in een hoekje ziet zitten, bedenk dan dat ik jouw extra aandacht nodig heb. En wat dacht je van een luxe diner om de rouw te verwerken? Ik dacht zo aan oesters, kreeft en eventueel een carpaccio met truffel. Of misschien een slagroomgebakje... en champagne smaakt me ook wel. 

Of gewoon gezellig een kopje speciale koffie drinken, die helemaal is aangekleed met een vleugje humor en een snufje optimisme! Want zolang we kunnen lachen, kunnen we de wereld aan – zelfs zonder een paar teentjes! Dus laten we het leven vieren, of het nu koud is of niet. Proost op de kleine dingen, letterlijk en figuurlijk!